عوامل استرس زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون

مقدمه و هدف: ارزشیابی برنامه آموزشی، تعیین عوامل مخل آن و تعدیل آن ها برای تسهیل یادگیری از اصول اخلاقی آموزش است. تنش آموزش بالینی یکی از این عوامل مخل است. لذا، بررسی فوق باهدف تعیین عوامل استرس زای آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کازرون انجام گرفت. روش ها: این مطالعه، یک مطالعه توصیفی - مقطعی است که جامعه پژوهش آن دانشجویان واجد شرایط امتحان جامع در سه سال متوالی بودند. تمام دانشجویان شرکت کننده در جلسه آزمون جامع تئوری هر سال که به پرسشنامه پاسخ کامل دادند (190 نفر) نمونه پژوهش را تشکیل دادند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته؛ شامل دو بخش متغیرهای فردی و 36 سوال پیرامون عوامل استرس زای آموزش بالینی در 6 حیطه بر اساس مقیاس پنج رتبه ای لیکرت بود. داده ها با نرم افزار spss 20 و به صورت توزیع فراوانی، میانگین و انحراف معیار و آزمون همبستگی تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره تنش بالینی دانشجویان 62/± 82/2 از 5 بود. حیطهی محیط آموزشی)78/±66/3) استرس زاترین حیطه و عدم همکاری کارکنان با دانشجو و تفاوت در دستورات مراقبتی (26/1±1/4) استرس زاترین فاکتور آموزش بالینی از نظر دانشجویان مامایی بود. حیطهی ارتباطات بین فردی با سه حیطهی احساس های ناخوشایند، برنامه ریزی آموزشی و تجارب تحقیرآمیز همبستگی مثبت نشان داد. نتیجه گیری: توجه به مجموع پرتنش ترین فاکتورهای آموزش بالینی نشان می دهد که در بطن همگی آن ها مشکل فقدان حمایت مربی نهفته است. چون مربی در زمان خاص حضور ندارد، کارکنان اوامر خود را به دانشجو ارائه می دهد. چون می خواهیم فرصت آموزشی را از دست ندهیم، حجم کاری دانشجو افزایش یافته و دانشجو مجبور به انجام برخی اقدامات بدون نظارت کامل است که ترس از اشتباه و ترس از سرزنش را به دنبال خواهد داشت و مجموع این عوامل به علاوه تذکرات مربی، احساس ارتباط نامناسب بین مربی و دانشجو را ایجاد می کند.